Een maandagochtendimpressie van Parijs

Il n'est plus 5h, mais Paris.. s'éveille quand même encore... et moi aussi...
Na het een vijftal keer laten snoozen van mijn wekker, is het dan toch wel hoog tijd om op te staan. Kijk even door het raam (met uitzicht op het lieflijke parc Montsouris) en het beloofd weer een zonnige herfstdag te worden (jeuj!). En ja, het is ook in Parijs nu definitief herfst geworden...
Snel douchen en een half uurtje later storm ik de trappen af naar beneden. Aan het 'acceuil' hou ik even halt, moet even vragen aan de receptionist of demi-freres mogen blijven slapen.. De 'beller' zoals hij bekend staat, is een van de vele receptionisten die hier om de beurt hun uren komen kloppen, en deze ochtend is onze beller al ietsje vriendelijker dan normaal: nog steeds onderbreekt hij zijn telefoongesprek niet dat hij continue lijkt te hebben (misschien doet hij ook alsof.. wie weet.. ik zou er nog niet van verschieten hier!!), maar hij antwoordde me al sneller dan normaal... Een vooruitgang zowaar! Even later sta ik op straat, aan de drukke boulevard Jourdan en ik loop snel naar de Franprix, ons dichtstbijzijnde supermarktje (voor degenen die het echt willen weten: het is vergelijkbaar met de spar van belgie! ;) ) . Hmm, waar hebben we deze ochtend zin in: appelsiensap? appelsap? pompelmoes? witte of roze? abrikozen misschien?? Dan maar toch de roze pompelmoes, al is de bus gelig en verwacht men dan witte pompelmoezen, maar neen, het sap is wel degelijk roze.
Aan de kassa plots niemand, inclus les cassières. Aah, ach ja, daar staat er eentje: mandjes te verplaatsen.. Ik kijk vragend naar haar, bedoelend: aan welke kassa ga je zitten en kan jij mij bedienen?? Terwijl ze in de richting van de kassas sloft, roept ze naar me: "ben oue, alez-y" en ik waande me even in Amelie Poulain waar de sigarettenverkoopster me zoiets wel degelijk zou toeroepen.. Bon, gelukkig stond ik aan de juiste kassa en een paar seconden later had ik afgerekend. Zo, en nu de metro op. Gelukkig is er om kwart na negen al veel minder drukte dan dat er een uur daarvoor zou zijn en ja hoor, ik vind zelfs nog een zitplaats. Vier haltes later stap ik uit in St Michel-Notre Dame. Na het doorkruisen van verschillende gangen, roltrappen en andere heb ik het metrostationdoolhof verlaten en sta ik aan de seine tegenover de notre dame. En de zon schijnt zalig op mijn gezicht en het is helemaal zo koud nog niet...
Ik loop langs de Seine richting het Louvre, weg van de Notre Dame, langs de quai St Michel. De toeristische kraampjes langs de oevers van la fleuve, waar posters, kaartjes, boeken en andere voorwerpen worden verkocht, zijn nu nog gesloten, maar daar is de eerste verkoper al zijn kraampje aan het uitklappen en de herfstblaadjes van zijn stukje stoep aan het vegen. En zo kom ik bij de pont neuf die oplicht in het zonlicht en onderaan , vlak aan het water wordt een clochard wakker. De brug verbindt l'Ile de la Cité met de beide kanten van de stad en is bijgevolg nogal lang, maar ik steek ze toch over. Wat heb ik toch allemaal niet over, om maar in de zon te kunnen lopen... En daarbij heb ik nog twintig minuten voor ik in de les moet zijn, dus kan ik me deze omweg wel veroorloven.. Nu loop ik dan rechts van de Seine, en naast me strekt het Louvre zich naast me uit. Links in de verte steekt boven de huizen, rank en mistiggrijs de Eiffeltoren uit.
Mijn gehemelte ligt een beetje open van het krokante stokbrood en mijn pompelmoessap van deze ochtend...
Ik ga le pont des arts voorbij en even later steek ik de straat over en loop ik rechts het Louvre binnen. Er zijn alweer zot veel toeristen voor een maandagochtend, denk ik dan, maar ja, parijs is dan ook wel de moeite waard ! En ik ben net aan de pyramides waar de zon in het water blinkt en waar de facades van het Louvre in weerspiegeld worden. Links van me beginnen de Tuilerieën en op het einde van de tuinen staat majestueus het reuzenrad op place de la concorde. En doorheen de spaken schittert het gouden puntje van de obelisk. En daar klampt de eerste verkoper me al aan en aan zijn arm hangt een grote ring met mini-eiffeltorentjes in veelvoud. Ondertussen ben ik aan de andere kant van het Louvre en steek ik la rue saint honore over en kom ik aan la comedie francaise. Snel loop ik verder want heb net gezien dat ik toch niet zo vreselijk veel tijd meer over heb. Dus moet me klein beetje haasten.. tot aan het INHA: l'institut national (wat anders :) ) de l'histoir de l'art, help , het INHA is wel stukken handiger! Ha, daar staat Alex de Duitse erasmus student.. De twee andere erasmussers van dit vak zijn ook Duisters, misschien heeft dat wel te maken met het feit dat deze les 'La mise en scene en Allemagne au XXe siecle' is :) !! Maar gelukkig spreken we onder elkaar wel frans; want dat duist geratel kan ik toch niet zo fantastisch goed volgen.. Tijdens de pauze van de les gaan Nela en ik een koffie halen bij het café om de hoek. Als echte Parisiennes bestellen we deux cafés au lait en steken we elk met een dampend bekertje de drukke straat over.
Hmm, heerlijk met onze koffie zitten we in de les, te luisteren naar een exposé. Wel best grappig: hadden we het eerst niet anderhalfuur over Brecht (de fransen zeggen Bresjt, ja, tis écht !!!) en Benno Besson?, en nu staat er dan een Iranier met hart en ziel uit te leggen hoe het Iraans theater werkt?. En noteren maar: 'imam Hoessein et son petit-fils (hij spreekt uit: son potit fis) etait a kabbala...', en zowaar op het einde zingt hij nog voor ons ook !!